చెట్టుంటేనే కదా ఓ పిట్ట వాలేది ,
పిట్టను చూసే కదా పది పక్షులు పేరంటానికి వచ్చేది .
గోరువంకల గుసగుసలు, కోకిల గానాలు, నెమలి నాట్యాలు,
పచ్చని భూతల్లి గుండెల మీదనే గదా పల్లవించేది .
నీటి కుంటలు, పిల్ల కాలువలు …
నగరానికెంత దూప తీరుస్తున్నాయో చూశావా..?
మీరోడ్డు మోటర్లు వదిలే పొగను పీల్చుకొని
మీ గుండెలకెన్ని టన్నుల ఆక్సిజన్‌ను అందిస్తున్నాయో …
ఎప్పుడైనా గమనించావా..?
అహాలనూ, అధికారాలనూ వదిలి,
ఒంటరి బాటసారివై ఓసారి అడవిలో తిరిగిచూడు.
సైనికుల్లా బారులుగా సాగే ఎర్రచీమలు,
ఈత చెట్టుకు అల్లుకున్న దుసరి తీగల హొయలు,
కొలనుపక్క జువ్వి చెట్టుమీద గుడ్డి కొంగల కాపురాలు,
మద్దిచెట్టు కొమ్మల మీద నెమలి క్రీంకారాలు,
గరక పాకిన మైదానం మీద లేడి పిల్లల దుంకులాట,
జిట్టరేగి పొదలో చుట్టుకున్న పాము, కుందేలు సోపతి .
పరుపు బండలు, నిగిడిన గుండ్లు,
చినుకు పడితే అడవి వెదజల్లే సుగంధాలు,
ఓసారి గుండె నిండా కండ్లు చేసుకొని చూడు,
ఎన్ని ఇంద్రధనస్సులు, మరెన్ని స్వర్గసీమలు కనిపిస్తాయో..?
ఎన్ని కరెన్సీ నోట్ల కట్టలు ఖర్చు చేసినా
ఓ అడవిని సృష్టించగలమా ?
భూమంటే రియల్‌ ఎస్టేటని, అడవంటే ఆక్రమించునదని
రాజకీయ దళారుల వద్ద పాఠాలు నేర్చుకున్న
కలల బేహారులకేమి తెలుసు…
మనిషికీ, అడవికీ ఉన్న అనుబంధం.
అధికారమంటే .అమ్మకం, కొనుగోళ్లుగా
మారిన ప్రజాస్వామ్యంలో వన్యప్రాణుల
ఎలిజీలను బుద్ధిజీవులే గదా వినగలిగేది .
విద్యార్థి ప్రసూణాల నిరసనలను,
వన ప్రేమికుల ఆలోచనలను అవలోకించండి
మీ బుల్డోజర్‌ ఆదేశాలను తగలేయండి.
అడవిని వన్యప్రాణులతో మననీయండి.
– పుప్పాల కృష్ణమూర్తి
