మనుషులు చేసిన దేవుళ్లు

కొండల్లో, గుట్టల్లో, రాళ్లల్లో, రప్పల్లో, చెట్లల్లో, పుట్టల్లో, చెరువుల్లో దేవుడనే వాడొకడు వుంటాడని కొందరు అనుకోవచ్చు. కానీ పిలిస్తే పలకని వాడ్ని, వున్నచోటు నుంచి కదలనివాడ్ని దేవుడంటే అస్సలు ఒప్పుకోని వాళ్లు చాలామందే వున్నారు. ఆహా! ఒక్కక్షణం అలా నిలబడి చూస్తే చాలు తాదాత్మ్యం, తన్మయత్వం ఓహో! అనేవాళ్ల మతిస్థిమితం గురించి అనుమానపడే వాళ్లు లేకపోలేదు.
ముక్కోటి దేవతల ఉనికిని దులపరించి, బూజులాగా దులిపేసి, పదిన్నొక్క దేవుళ్ల కోసం కళ్లు కాయలు చేసుకునే వాళ్లు, కళ్లల్లో ఒత్తులు వేసుకు చూసుకునేవాళ్లు, ఒళ్లంతా గూసుబంపులు తెచ్చుకునేవాళ్లు, తల జుట్టు పీక్కునేవాళ్లు, వెర్రికేకలు వేసేవాళ్లు, అలాగ రోడ్డంట వస్తుంటే రోడ్డు పక్కన వున్న దేవాలయం లోపల వున్న దేవుడనే వాడు ఉలిక్కిపడ్డాడు. ఇంతమంది భక్తజనం తన్ను చూడ్డానికి వస్తున్నారా అనుకున్నాడు.
అయితే పిల్లికూతలు, కోతి చేష్టలూ గుడిపక్కనుంచి ముందుకు వెళ్లిపోతుంటే అవాక్కయ్యేడు దేవుడు. నాముందు నుంచి నన్ను చాటేసుకుని ముఖాలు తిప్పేసుకుని వెళ్లిపోతున్నారీజనం, ఔరా కలికాలం మహిమ అనుకున్నాడు.
ఈ గుళ్లో నేనూ నాతోపాటు మరికొందరు కోలీగ్సూ వున్నారు కదా. మమ్మల్నందర్నీ బేఖాతరు చేసి, ‘ఇగ్నోరు’ చేసి ఇందరిందరు ఎక్కడికి పరుగులు పెడ్తున్నారు. కొంపదీసి మరో కొత్త దేవుడెవడైనా మాకు పోటీగా వచ్చి, వీళ్లందరినీ తన దగ్గరకు లాక్కుపోవడం లేదు కదా అనుకున్న దేవుడు ఇక ఇలా ఈ రాతి విగ్రహంలో కూచుండిపోతే లాభం లేదని, మనిషిగా కదిలివచ్చి గుడిముందు నిలబడ్డాడు. వెర్రిగా అరుస్తూ వెళ్తున్న వాళ్లలో ఎవడినైనా ఆపి ఆ వురుకులూ, పరుగులూ ఎందుకో కనుక్కుందామనుకున్నాడు.
ఎంత దేవుడైతే మాత్రం మనిషి రూపంలో వున్నాడు కదా ‘లిమిటేషన్స్‌’ వుంటాయి. చాలాసేపు ట్రై చేసి ఎలాగైతేనేం ఓ గుండ్రని గుమ్మడి కాయలాంటి మనిషిని నిలువరించగలిగాడు. వాడు పరుగెత్తలేక ఆయాసంతో నిలబడిపోవడం దేవుడికి ‘ప్లస్‌’ పాయింటయింది. ‘ఒరే అబ్బాయి కాస్త నిలబడు. కొంచెం ఊపిరి పీల్చుకో ఇంత బరువైన నీ బాడీని పిడికెడంత నీ గుండెకాయ సంభాళించలేకపోతున్నది’ అన్నాడు. గుమ్మడికాయ ఈ మాటలు పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. అరుగుమీద కూచుని స్పీడెక్కిన శ్వాసని నియంత్రించుకుంటూ.
‘ఎక్కడికెళ్తున్నారీ జనం, ఆపై బస్తీలో కొత్తగా దేవాలయమేదైనా కట్టారా?’ అనడిగాడు మనిషైన దేవుడు. ‘దేవాలయమా ఎక్కడీ ఎవడెళ్తాడు? టైమెక్కడుంది?’ అన్నాడు అరుగుమీద కూచున్నవాడు లేచి మళ్లీ రన్నింగ్‌కి రెడీ అవుతూ. ఆగు ఆగు విషయం చెప్పి పో. ఈ జనం ఎందుకు పోటెత్తారు? ఎవర్ని దర్శించుకోడానికి ముందూ వెనుకా, పైనా, కిందా చూసుకోకుండా లగెత్తుతున్నారు? ప్లీజ్‌ చెప్పవా’ అన్నాడు.
‘నీకేం తెలీదన్నమాట. అష్టాచెమ్మా, కైలాస పటం కాలం నాటి వాడివా ఏం. ఈ పరుగెత్తే జనం అంతా క్రికెట్టు ఫీవర్‌తో తోసుకు తోసుకు పోతున్నారు. నేనూ వెళ్లాలి, లేకపోతే వాళ్లు కనపడరు. వాళ్లని చూస్తే తప్ప తరించలేను’ అన్నాడు గుమ్మడికాయ లాంటి బాడీని మోస్తున్నవాడు. ‘వాళ్లు కనపడ రంటున్నావు. వాళ్లెవరయ్యా! ఈ గుళ్లో ఇందరు దేవుళ్లున్నారు వీళ్లకంటే గొప్పవాళ్లా!’ అన్న అమాయకపు దేవుడి మాటలకు మనిషి ఫక్కున నవ్వాడు. ‘నువ్వెవరో కాని ‘ఎల్‌కేజీ’ కూడా చదివినట్టు లేవు. ఇప్పుడు మేం దర్శించుకోబోతున్నది పదిన్నొక్క దేవుళ్లను. వాళ్లదొక టీం. గెలిచిన టీం. ట్రోఫీ గెలుచుకున్న టీం అన్నాడు గుప్పెడంత గుండెతో గుమ్మడికాయ మోస్తున్నవాడు. పదిన్నొక్కటి అనగా పదకొండు మంది దేవుళ్లు, వాళ్ల దర్శనం కోసమా ఈ గంగవెర్రులు అన్నాడు మనిషిగా మాట్లాడుతున్న దేవుడు. అవును వాళ్లే మా దేవుళ్లు. అసలు క్రికెట్టంటే తెలుసా, బ్యాటింగూ, బౌలింగూ, ఫీల్డింగూ, క్యాచ్‌లూ, స్టంపులూ, ఫోర్‌లూ, సిక్సులూ చూస్తే తెలుస్తుంది. ఆ ఆనంద తాండవం.. ఆ పరవశం… అని గుమ్మడికాయ పారవశ్యంతో కళ్లు మూసుకుంటే దేవుడికి మండింది, మనిషి రూపంలో వున్నాడు గదా మరి.
‘గుళ్లో రాయిలాగా ప్రతిష్టించి మాకు ఏమీ తెలీదనుకోకండిరా! ఇప్పుడు మేం మీ కంటికి కనిపించడం లేదు. సినిమా హీరోలు, క్రికెట్టు ఆటగాళ్లే ఇప్పుడు మీకు దేవుళ్లన్నమాట. అర్థమైంది. ఇళ్లల్లో కూచున్న చోట చేసుకునే దర్శనాలు చాలడం లేదా? రోడ్డున పడ్డారు. మేం మీ కోసం వెర్రిగా గంతులు వెయ్యలేం, బంతులు క్యాచ్‌ పట్టలేం అనికదా. ఇంత వెర్రి వద్దునాయనా? ఎందుకు చెప్తున్నానో విను’ అని దేవుడు మనిషిలా అంటుంటే, గుమ్మడి కాయ మనుషుల్లో దేవుడి దర్శనానికి పరుగుతీశాడు.
తాము దేవుళ్లుగా భావించిన వారి దర్శనం కోసం వెళ్లిన జనం ఒకళ్లనొకళ్లు తోసుకున్నారు. తొక్కుకున్నారు. ఒకడి మీద పదిమంది, పదిమంది మీద పాతికమంది పడ్డారు. ఏడ్పులు, అరుపులు ఏమవుతున్నదో తెలిసేలోపు కొన్ని ప్రాణాలు దేవుళ్లను చూడకుండానే గాల్లో కల్సిపోయాయి, కన్నవాళ్లకు పేగు దు:ఖాన్ని మిగిల్చి.
గుడి ముందునుంచి చావుకేకలు పెడ్తూ ‘అంబులెన్స్‌లు’ వెళ్తుంటే ‘వాళ్లేం చేస్తున్నారో వాళ్లకే తెలీదు’ అనుకున్నాడు రాయిలా నిలబడ్డ దేవుడు.
– చింతపట్ల సుదర్శన్‌
9299809212