పూజలు, వ్రతాలు, నోములు అనేక తిరుగుళ్లు, కాళ్ల అరుగుళ్లు అయ్యాక పుట్టాడు వాడు. ఇలాగ తల్లిదండ్రులకి కరువులో పుట్టినవాడెవడైనా అతి గారాబం కారణంగా బద్దకస్తుడూ, మతిలేనివాడు, చెప్పింది విననే వినని మొండికేసేవాడూ అయితే అరెరే అని కానీ, అయ్యో అని కాని ఆశ్చర్యపడనక్కర్లేదు కదా!
అచ్చంగా, కచ్చితంగా ఇలాంటివాడే ‘నామాలు’. తండ్రి తన తండ్రిపేరు పాతదే అయినా కొత్తగా పుట్టిన కొడుక్కు పెట్టాడు కొడుక్కి. ‘నామాలు’కు చదువూ సంధ్యా అబ్బలేదు. అలాగని పనీపాటా కూడా అచ్చిరాలేదు. పాఠశాలకు వెళ్తున్నానని నామాలు దానికి ఎగనామం పెట్టి చెట్టంటా పుట్టంటా తిరిగేవాడు. ఏ పిల్లవాడయినా అడ్డాలనాడు ముద్దొస్తాడు కానీ గడ్డాలనాడు కాదు కదా!
ఊళ్లో రికామిగా, బేవార్సుగా తిరుగుతూ తను పని చెయ్యకుండా, చేసేవాడిని చెయ్యనీకుండా పెద్దల్ని బేఖాతరు చేస్తూ, పిల్లల మధ్య, ఇల్లాళ్ల మధ్య గిల్లికజ్జాలు పెడుతూ తిరుగుతున్న నామాలు పట్ల ఊరి పెద్దలకు కోపం వచ్చింది. కొడుకుని మందలించమని, మొండికేస్తే నాలుగు బాదమనీ సలహా ఇచ్చారు తండ్రికి. చెట్టంత కొడుకుని కొట్టగలడా ఏ తండ్రయినా. మొక్కయి వంగనిది మానై వంగునా అనే సామెత వుండనే వుంది కదా!
ఊళ్లో వాళ్ల నోళ్ల మూయించడానికి మనసు రాయి చేసుకున్న తండ్రి కొడుకుని బుద్ధిగా ఇంటిపట్టున వుండాలని, ఊళ్లో తను తలెత్తుకు తిరగలేకుండా వున్నానని బతిమాలి, బామాలి, కొంచెం కోప్పడ్డాడు. అయితే పుట్టి బుద్దెరిగి ఇన్నేళ్లయినా పల్లెత్తు మాట పడని నామాలుకు చిరాకేసింది, చిర్రెత్తింది, వెర్రెత్తింది. నేనే గనక కొంపలో లేకపోతే తల్లీతండ్రీ గిలగిలా కొట్టుకు చస్తారు. చావనీ చస్తే అనుకోవడం అయింది కదా!
వీళ్ల తమాషా ఏంటో చూద్దాం. వీళ్ల తలతిక్క ఏంటో వదిలిద్దాం. ఊళ్లో వాళ్లకోసం పూజలు, వ్రతాలు, నోములు చేస్తే, కాళ్లరిగేట్టు తిరిగితే పుట్టిన మగ నలుసుని చులకన చేస్తారా? అనరాని మాటలంటారా? అసలు నేను లేకుండా ఉంటారా? అనుకుంటూ తమ ఊరిని ఆనుకుని వున్న అడవి దారి పట్టాడు. వాగులూ, వంకలూ చూస్తూ, కొండలు ఎక్కి దిగుతూ, చెట్లకింద పడి దొర్లుతూ తమాషాగా ముదుకు వెళ్లిన నామాలు తనకు తెలీకుండానే అడవి మధ్యకు వచ్చేశాడు కదా!
నడిచీ నడిచీ కాళ్లు లాగసాగాయి. పావుగంటకు ఓసారి ఏదో ఒకటి నమలడం అలవాటయిన దవడలు తిమ్మిరి ఎక్కాయి. కడుపులో ఎలుకలు సరేసరి. ప్రేవులు చిట్టి దంతాలలో కొరికెయ్యసాగాయి. కళ్లు గిరాం గిరాం అని తిరుగుతున్నవనిపించింది. నాలుక ఎండిపోయి, పై దవడకు అతుక్కుపోయింది. తిండి సంగతేమోకాని ముందు నోరు తడుపుకోవాల్సిందేననుకున్నాడు. ఎదురుగ్గా ఓ చెట్టు, చెట్టుకింద ముక్కు మూసుకున్నాడో లేదో కానీ ఓ తపస్సు చేసుకుంటున్నవాడు, వాడి పక్కన వాటర్‌ బాటిల్‌ అనగా ‘మరచెంబు’ కనిపించాయి కదా!
నామాలు వడివడిగా నడిచి ఎప్పుడూ ఏదీ ఎవరినీ అడిగి చేసేవాడు కాదు కనుక ఆ చెంబు మర తిప్పి, దాని మెడపట్టుకు పైకిలేపి, దాని పొట్టలో వున్న నీళ్లు తన పొట్టలోపలికి గబగబా వంపుకున్నాడు. నీళ్ల చప్పుడు గటగటా వినిపించడంతో ముని తపస్సు తుస్సుమంది. కళ్లు తెరిచి, గడ్డం పీక్కుంటూ కోపంగా ఎవడ్రా నువ్వు నా టానిక్‌ వాటర్‌ తాగేశావు. తాగే ముందు అడగాలని తెలియదా? అన్నాడు.
అదిరిపడ్డాడు నామాలు. ఒక్క గడ్డం వెంట్రుక తెంపి విసిరేస్తే నా గతేమిటి అని భయపడి ‘తెలియదు’ అన్నాడు. ఆ ‘తెలియదు’ అన్న ఒక్క మాట తప్ప నీ నోట మరొక మాట రాకుండుగాక అని శపించి ముని కళ్లు మూసేసుకున్నాడు కదా!
ఇంకేముంది నామాలు నోట ‘తెలియదు’ అన్న మాట తప్ప మరొకటి బయటికి రాలేదు. మరోమాట పెద్దగా అరిచినా గాలి శబ్దమే తప్ప మాట పెదవి దాటిరాలేదు. మరో మార్గం, మరో మాటా లేక ‘తెలియదు.. తెలియదు.. తెలియదు..’ అనుకుంటూ అడుగులేశాడు. అలా వెళ్తుంటే అంత పెద్ద అడవిలో అనేకమంది రుషులూ, మునులూ, యోగులూ, సన్యాసులు, సాధువులు వుంటారు కదా. పేర్ల్లల్లో తేడాలున్నా అందరికీ గడ్డాలు కామన్‌ అని మరొకరెవరైనా కనిపిస్తే శాపం తొలగించమని అడుగదామని అనుకుంటుంటే కనిపించాడొకడు. వాడిముందు ‘తెలియదు.. తెలియదు.. తెలియదు..’ అని మొరపెట్టుకున్నాడు మరో మాట లేక కాదు, రాక కదా!
చెట్టుకింద ప్రశాంతంగా తపస్సు చేసుకుంటున్న మరో మహానుభావుడికి వీడి తెలియదు.. తెలియదు.. అన్నమాట, పంటి కింద రాయి అయింది. వీడి దుంప తెగ. ప్రపంచంలో తెలియదు అన్న తెలుగు మాట తప్ప మరొకటి లేదా అని విసుక్కున్నాడు. నెవ్వెవర్రా అంటే తెలియదు.. ఏం కావాల్రా అంటే తెలియదు అంటావు. అసలు ఆ ఒక్కమాట తప్ప అన్నీ మరచిపోయావా? అన్నాడు. ఆ మాట చెవిని పడగానే నామాలు తెలియదు అనే మాట వదిలేసి ‘మరచిపోయా.. మరచిపోయా.. మరచిపోయా..’ అంటూ అక్కడ్నించి బయలుదేరాడు కదా!
ఇంకేముంది. ఇప్పుడిక నామాలు నోటినుండి మరచిపోయా అనే మాట తప్ప మరొక మాట బయటకు రాలేదు. ‘మరచిపోయా.. మరచిపోయా.. మరచిపోయా..’ అని అరుస్తూ, వగరుస్తూ పోతుంటే దారెంట వస్తున్న ఓ సాధువు వాడ్ని చేయి పట్టుకులాగాడు. ఏరా! ఏంట్రా! మరచిపోయేదేంట్రా! గుర్తు చేసుకో.. బాగా గుర్తుచేసుకో.. అన్నాడు. నామాలు బిక్కముఖం పెట్టాడు. మరచిపోయిందేదో గుర్తులేదన్నమాట. అవును కదా గుర్తులేదు కదా అన్నాడు. అప్పుడు నామాలు ‘తెలియదు, మరచిపోయా’ అన్న మాటలు మర్చిపోయి ‘గుర్తులేదు.. గుర్తులేదు.. గుర్తులేదు..’ అంటూ పరుగుతీశాడు కదా!
‘తెలియదు.. మరచిపోయా.. గుర్తులేదు..’ అన్న మాటలు వల్లిస్తూ వెళ్లిన నామాలు ఇంటికి చేరుకున్నాడా? వాడి నోట ఇంక వేరే మాటలు రానేలేదా? అనే విషయం కంచికి చేరిన కథ దొరికితే కాని తెలియదు.
ఎందుకూ పనికిరాని వాడని అనుకున్నవాడు కూడా ఒక్కోసారి లోకానికి గొప్ప సందేశం ఇవ్వగలడు మరి.
నామాలు పలికిన ముచ్చటైన మూడు మాటలు ఇప్పుడు నేరాలు ఘోరాలు చేసిన ముఖ్యమంత్రులకు, ముఖ్యమంత్రులు కావాలనుకుంటున్న వాళ్లకు బాగా ఉపయోగపడ్తున్నాయి. ఈడీ, సిట్‌, పోలీస్‌ విచారణల్లో వాడుకునేందుకు ‘తెలియదు.. మరచిపోయా.. గుర్తులేదు..’ శిలాక్షరాలుగా పనికొస్తున్నాయి కదా!
చింతపట్ల సుదర్శన్‌
9299809212
