ఆర్కిటెక్ట్‌ సన్నిహిత్‌ తన ఇంటి ఆఫీసులోని కంప్యూటర్‌ ముందర కూర్చుని డుప్లెక్స్‌ హౌస్‌కి ప్లాన్‌ గీస్తున్నాడు. మెల్లగా వచ్చి పక్కనే కూర్చుంది చెల్లెలు సాక్ష్య. ఆమె నుదుటిన బొట్టు లేదు.
చిన్న గొంతుతో ”నాలుగు పదుల వయస్సు వచ్చింది నీకు. ఎన్నాళ్ళిలా ఉండిపోతావు? పెళ్ళైన రెండేళ్లకే నాకు వైధవ్యం ప్రాప్తించింది. అలా జరగడం దురదష్టకరం. నాకు అన్యాయం జరిగిందని నువ్వు పెండ్లి చేసుకోకుండా ఉండిపోతే ఎలా?” అడిగింది.
చేస్తున్న పని ఆపి, దూరంగా ఉన్న మందారం చెట్టును చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ‘ఉలకవేమి? పలకవేమి?’ అని నిలదీసింది.
నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదిస్తూ ”పెళ్ళైన కొన్ని రోజులకే నాకేదైనా జరిగి నా భార్య తెల్ల గుడ్డలు వేసుకోవాల్సి వస్తే… అనే భయం, బాధ నాలో ఉన్నాయి. ఇంకా ఈ సమాజం మారలేదు. సంప్రదాయాలు, కట్టుబాట్లు అలాగే ఉన్నాయి” బాధగా అన్నాడు.
వెంటనే సాక్ష్య ”అందుకే నాకు ఓ ఆలోచన వచ్చింది. నువ్వు వితంతువును పెళ్ళాడు. వాడిపోయిన ఓ స్త్రీ జీవితానికి జీవమివ్వు” అని చెప్పింది. ఎందుకో… చెల్లెలు సాక్ష్య ఇచ్చిన సలహా నచ్చింది సన్నిహిత్‌కి. చిన్నగా తల ఊపాడు.
వెంటనే దినపత్రికల్లోని వివాహ వేదిక శీర్షికలు చూడటం ప్రారంభించింది సాక్ష్య. వెదకగా వెదకగా వీరు కోరుకున్నట్లు ఒక సంబంధం సమాచారం దొరికింది. అయితే సన్నిహిత్‌ ‘ఈరోజు పోదాం, ఆరోజు పోదాం’ అని పెళ్ళిచూపులను వాయిదా వేశాడు. ఒకరోజు సాక్ష్య అన్నని నిలదీసింది.
”నేను పెళ్ళి చేసుకుంటే, నీ బాగోగులు ఎవరు చూసుకుంటారు? కాబట్టి నా పెళ్ళి ప్రసక్తి తేవద్దు” అన్నాడు. ఎగిరి దుమికింది సాక్ష్య.
”నేను చదువుకున్న దాన్ని. చిన్నదో పెద్దదో ఒక ఉద్యోగం సంపాదించుకోగలను. నాకోసం నువ్వు పెద్దపెద్ద త్యాగాలు చేయడానికి సాహసించవద్దు. నాకు పిల్లలు లేరు, నీకూ పిల్లలు లేకపోతే మన పేరు చెప్పుకోవడానికి ఈ భూలోకంపైన ఎవ్వరూ ఉండరు. నాకు పిల్లలు లేకపోయినా నీ పిల్లలతో ఆడుకోవాలని, వారి ముద్దుముచ్చటలు చూడాలని ఉంది” అని నచ్చ చెప్పింది. చిన్నగా తల ఊపాడు సన్నిహిత్‌.
అన్నాచెల్లెలు ఆటోలో దిగారు. చిన్న పెంకుటిల్లు అది. ఇంటి ముందర పెద్ద కానుగ చెట్టు. నేషనలైజ్ద్‌ బ్యాంకులో ఉద్యోగం చేస్తుంది ‘హస్త’. ఆమె కుటుంబ సభ్యులు అన్నాచెల్ల్లెల్ని సాదరంగా ఇంట్లోకి ఆహ్వానించారు.
యాక్సిడెంట్‌లో చనిపోయాడు హస్త భర్త. అతడి ఉద్యోగం ఆమెకు ఇచ్చారు. భర్త చనిపోయేనాటికే నెలల పాప ఉంది హస్తకి. అన్నీ తెలిసే వచ్చారు సాక్ష్య, సన్నిహిత్‌ లు.
నవ్వుతూ హాల్‌లోకి వచ్చింది హస్త. సహజ సౌందర్యం, మెత్తటి నడక, చల్లటి చూపులు ఉన్న హస్త, సెకన్ల సమయంలోనే సన్నిహిత్‌ మనసు దోచింది. వేడి ఫిల్టర్‌ కాఫీ అందించి కుర్చీలో కూర్చుంటూ ఉంటే… పొట్ట మీద చీర చిన్నగా పక్కకి జరిగింది. పొట్ట మీద ఉన్న చారలు కనిపించాయి అన్నా చెల్లెలికి. అసౌకర్యంగా చూసింది సాక్ష్య. ‘అన్నకి అందమైన, ఆకర్షణీయమైన భార్యను తీసుకువచ్చి పెళ్లి చేద్దామని అనుకుంటే అసహ్యంగా కనిపించే పొట్ట మీద చారలున్న మనిషి దొరుకుతోందే’ అని బాధపడింది.
గట్టిగా వద్దని చెబుదామని అన్నని బయటికి తీసుకెళ్ళి కానుగచెట్టు కింద కూర్చోబెట్టి విషయం చెప్పింది. ఇంతలో హస్త మూడేళ్ళ కూతురు ‘ప్రసిద్ద’ పరిగెత్తుకుంటూ అక్కడికి వచ్చింది. పట్టు పావడ, పట్టు జాకెట్టు వేసి కాలికి గజ్జలు కట్టి, తలకి సెంటు మల్లెలు చుట్టి నవ్వుల వాన కురుస్తున్నట్లుగా వచ్చి నిలబడింది.
కూతురి వెనుకనే వచ్చిన హస్త ”మీరు ఏమి ఆలోచిస్తున్నారో నాకు తెలుసు” అంది. ఆశ్చర్యంగా ఆమె వైపు చూశారు అన్నా చెల్లెలు.
కుడి చేత్తో తన కడుపు తడుముకుంటూ ”ఈ చారలు నాకు అసహ్యంగా తోచవు. ఎందుకంటే ప్రపంచం అంటే ఏమిటో తెలియని, ఏ భాషా రాని నా కూతురు కడుపులో ఉండగా గీసిన రేఖా చిత్రాలివి” ఆత్మవిశ్వాసంతో అంది.
అన్నాచెల్లెలు కొద్దిసేపు ఆలోచనల్లో పడ్డారు. క్షణాల్లోనే తేరుకున్న సన్నిహిత్‌ ‘ఇంత చిన్న విషయాన్ని భూతద్దంలో చూడటం ఎంతవరకు న్యాయం?’ అన్నట్లుగా చెల్లెలి వైపు చూశాడు. ‘నీ ఇష్టమే నా ఇష్టం’ అన్నట్లుగా కళ్ళతోనే సమాధానమిచ్చింది చెల్లెలు సాక్ష్య.
చిన్నగా ప్రసిద్దను పైకి లేపాడు సన్నిహిత్‌. అభిమానంగా పాప చెక్కిలిపైన చిటికె వేశాడు. సిరిమల్లె పువ్వల్లె నవ్వింది ఆపాప.
‘ఏమి జరుగుతోందా…’ అని ఇంట్లో వాళ్ళందరూ ఇంటి బయటికి వచ్చారు. అంతా ‘శుభం’ జరగబోతుందని తెలుసుకుని ఆనందించారు. ఆశీర్వదిస్తున్నట్లుగా కానుగ చెట్టు అందరిపైనా పూల వర్షం కురిపించింది.
ఆర్‌.సి.కష్ణస్వామి రాజు, 9393662821
