చదువు నాకు ఇష్టం

నా శ్రీమతికి ఏదో సందర్భం కోసం నూతన వస్త్రాలు కావాలి. నేను, ఆమె కలిసి రెండ్రోజుల క్రితం ఒక వస్త్ర దుకాణంకి వెళ్ళాం. నేను తోడుగా మాత్రమే. నాకు వస్త్రాలపై పెద్ద ఆసక్తి ఉండదు. శ్రీమతి అక్కడ వస్త్రాలు చూపించి అమ్మే మహిళలతో మాట్లాడుతుంది. దుకాణానికి వచ్చానే గానీ నా మనసంతా ఒక గణిత సమస్య పైనే ఉంది. భార్య ఎన్నాళ్ళ తరువాతనో తోడు రమ్మంటే కాదనలేకపోయాను. నాకు ఆ సమస్య విశాఖపట్నం నుంచి ఒక విద్యార్థి పంపించాడు. అతడు ప్రయత్నించాడు కానీ సమాధానం రాలేదు. ఆ సమస్య చూడడానికే కొంచెం భయపెట్టేదిగా ఉంది. అనంత శ్రేణికి సంబంధించినది. ముందే నిర్ణయమైన పనుల వల్ల ఆ సమస్యపై వెంటనే దష్టి పెట్టలేకపోయాను. కానీ నా మస్తిష్కంలో ఆ సమస్య తిరుగుతూనే ఉన్నది. ఆ విద్యార్థికి సమాధానం ఎంత అవసరమో కదా అని మనసు పీకుతున్నది.
మా ఆవిడ వస్త్రాల ఎంపిక పనిలో ఉన్నది. నేనైతే ఎలాగైనా లెక్క సాధించాలని పట్టుదలతో సవాలుగా తీసుకున్నాను. లెక్క సాధించాలంటే కాగితాలు, కలం కావాలి. బట్టలు చూపుతూ నా పత్నితో మాట్లాడుతున్న ఆవిడకి చెప్పాను. నాకు కాగితం, కలం కావాలని. ఆవిడ ఒక ఏ4 కాగితం. కలం అందించింది. ఒక మూల కూర్చుని లెక్క చేయడం ప్రారంభించాను. మంచి ఉపాయం స్ఫురించి, దాని ప్రకారం చేశాను. ఇంకో కాగితం అవసరమై కొంచెం తటపటాయిస్తూ అడిగాను. ఇంకో ఏ4 అందించారు. కొంతసేపటికి ఆ లెక్క సమాధానం రాబట్టాను. చాలా సంతోషం కలిగింది. సమస్య ఎంత గట్టిదైతే, విజయ సాధన అంత ఎక్కువ సంతోషం కల్గిస్తుంది కదా!
బాల్యంలో చదువంటే ఏర్పడిన ఇష్టం అరవై రెండేండ్లు గడిచినా తరగలేదు. లెక్క సాధించేవరకు మనశ్శాంతి ఉండదు. అది నా స్వభావం, సహజ గుణం.
నా సతి కొనుగోలు పూర్తై, క్రెడిట్‌ కార్డుతో బిల్‌ చెల్లించింది. కాగితాలు కౌంటర్‌ మీదే వదిలేసాను. ధన్యవాదాలు చెబుతూ కలం తిరిగి మహిళకి అందించి దుకాణం నుంచి ఇంటికి చేరిపోయాం.
తర్వాతి రోజు ఒక ఫోన్‌ వచ్చింది. దుకాణం యజమాని నుంచి ”అయ్యా, మీరు మా దుకాణంలో కూర్చుని మేడమ్‌ గారు కొనుగోలు చేస్తుంటే ఏకాగ్రతతో, దీక్షతో పనిచేయడం గమనించాను. చాలా ముచ్చట, సంతోషం, గౌరవం కలిగాయి. అంత అంకితభావం ఎంత మందికి ఈ రోజుల్లో ఉంటుంది? ఎక్కడ చూసినా ధనార్జన గురించిన మాటలే! మీరు రాసిన కాగితాలు భద్రపరుద్దామని నిశ్చయించుకున్నాను. భద్రపరిచి ఐఐటీకి సమాయత్తమవుతున్న మా అబ్బాయికి చూపించాను. చాలా ఇష్టపడ్డాడు. వాడికి ఈ సమస్య సమాధానం తెలుసట. కానీ మీరు చేసిన పద్ధతి, వాడిన ఉపాయం బాగున్నదట. మా అబ్బాయి మీ దగ్గర చదువుకోవాలనుకుంటున్నాడు. అతన్ని మీ శిష్యుడిగా స్వీకరించండి” అంటే సంతోషంగా అంగీకరించాను.
నాకు చదువంటే చాలా ఇష్టం. చదువుకుని మంచి ప్రతిభ కనబరచి ఉత్తమ స్థానాలు వచ్చినవారంటే ఆరాధనాభావం. పత్రికలలో ప్రచురితమైన వారి చిత్రాలను కత్తిరించి దాచుకొనే వాడిని. వారిలా నేను కూడా సాధించాలని కలలు గనేవాణ్ణి. 9వ తరగతి పరీక్ష తరువాత వేసవి సెలవులలో నాకు తీవ్రమైన జ్వరం వచ్చింది. విశాఖపట్నం కింగ్‌ జార్జి ఆస్పత్రిలో ఇంచుమించు 40 దినాలు ఉన్నాను. రోజుతో కొంతసేపు ఉష్ణోగ్రత వుంటే కొంతసేపు ఉష్ణోగ్రత పెరిగి వణుకు వచ్చేది. రక్త పరీక్షలో టైఫాయిడ్‌ అని తేలింది. తెల్ల రక్త కణాల సంఖ్య బాగా తక్కువ అయిందట. ఇది 1977 సంవత్సరం మాట. ఉత్తమ స్థానం సాధించాలని నా కోరిక ఎంత బలంగా ఉండేదంటే ఆస్పత్రిలో కూడా వీలైనప్పుడల్లా పుస్తకాలు ఇంటి నుంచి తెప్పించుకుని చదువుకునే వాడిని.
ఫలితం మంచి మార్కులు వచ్చాయి. జాతీయ ప్రతిభా ఉపకారవేతనం లభించింది. అది నా చదువంతటా కొనసాగింది. మంచి ఫలితం సాధించాను. నా స్వభావం ఎలాంటిదంటే ఆ పరీక్షలో కనీసం ఉత్తీర్ణుడిని కూడా కాకపోయినా ఇసుమంత కూడా బాధపడేవాడిని కాదు. నిజాయితీతో సంపాదించిన పచ్చడి మెతుకులైనా, మోసంతో సంపాదించిన మష్టాన్నం కంటే రుచికరం. ధర్మం దాని సొంత ప్రతిఫలం. ప్రయత్నం, శ్రమ మన ధర్మం బాధ్యత. ఫలితం ఉప ఉత్పత్తి మాత్రమే. కష్టార్జితాన్ని నమ్ముకున్న వాడు ఎప్పుడూ చింతించడు.
బాల్యం నుంచే నాకు ఈ అవగాహన ఉంది. ప్రయత్నమే మనం చేయగలం. ఫలితం ఎన్నో అంశాలపై ఆధారపడి ఉంటుంది. ఎందరో ప్రయత్నిస్తారు, కానీ అందరికీ ప్రథమ స్థానం లభించడం సాధ్యం కాదు కదా!
చదువు ద్వారా ఎన్నో కొత్త సత్యాలు తెలుసుకోవచ్చును. చదువు ఎప్పుడూ మార్కుల కోసం చెయ్యలేదు. మంచి విషయ అవగాహన కోసం చేసేవాడిని. అడ్డదారులు, బట్టీ పట్టడం లాంటివి చేయలేదు. ఎక్కడైనా అర్ధం కాకపోతే అది అర్థమయ్యేవరకు శ్రమించి, అర్ధం అయ్యాకనే ముందుకు వెళ్ళేవాడిని. మార్కులు పోతే పోనీ! అవగాహన ముఖ్యం. మార్కుల కొరకు ముందుకు పోయినా మనసు స్థిమితంగా ఉండేది కాదు. అపరాధభావం అభద్రతా భావం వెన్నాడేవి.
చిన్నప్పుడు ఏదో పని మీద ఊరి నుంచి మా ఇంటికి వచ్చిన చుట్టాలు నా చుట్టూ కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నప్పుడు కూడా నా చదువు నేను చదువుకునే వాడిని. నాకు వారి మాటలు వినిపించేవి కావు. నా చదువులో నేను నిమగమయ్యే వాడిని.
నేను డీ ఆర్‌ డీ ఓ లో, బహుళ జాతీయ సంస్థలో, ఇంజినీరింగ్‌ కళాశాలలలో వివిధ హోదాల్లో పనిచేశాను. అప్పుడప్పుడు చదువు విషయాలు చర్చల్లో వచ్చేవి. చాలా మంది సహోద్యోగులు ఇవన్నీ ఎలా గుర్తుంటున్నాయని అడిగేవారు. నేను తిరిగి వారిని అడిగేవాడిని. ఈ విషయాలన్నీ ఎలా మర్చిపోగలం! చదువు నాకు ఇష్టం. అందుకే నేనంటే నాకు ఇష్టం.
– సీతా రామ రాజు సనపల, 7259520872