పొగడ్తకు లొంగని వారుండటం చాలా అరుదు. అయితే పొగడ్త చెరుకు ముక్క లాంటిది. దాన్ని ఆస్వాదించాలి. అంతేగాని ఆసాంతం మింగి వేయాలనుకుంటే చాలా ప్రమాదం. తొలి గెలుపు అంతిమ విజయానికి సోపానం కావాలి. ముఖస్తుతికి లొంగిపోతే కండ్లు బైర్లు కమ్మి, పైకి చేర్చే నిచ్చెన కనిపించదు. ‘నిరంతరం నిన్ను పొగుడుతూ ఉండేవాడు లోలోపల నిన్ను ద్వేషించే శత్రువైనా అయి ఉండాలి. లేదా నీ నాశనం కోరే కపటి అయినా అయి ఉండాలి’ అంటారు పెద్దలు.
విమర్శలను స్వీకరించేవారే శాశ్వతమైన విజయాలు సాధించగలుగుతారని అంటారు అనుభవజ్ఞులు. ఎందుకంటే ఎప్పటికప్పుడు తమ తప్పొప్పులు బేరీజు వేసుకోవడం విమర్శల వల్లే అలవడుతుంది. మనల్ని మరింత ఎదగాలని మనసారా కోరేవారు పొగడ్తల కన్నా నిజమైన విమర్శలతోనే మనకు స్ఫూర్తినిస్తారు. కాబట్టే బిడ్డల విజయాన్ని కోరే తల్లిదండ్రులు ఎవరైనా సరే పిల్లల్ని అతిగా పొగడరు. పొగడ్తలు మనం ఇతరులతో వెర్రిగా పోటీపడటానికి మాత్రమే ప్రోత్సహిస్తాయి. ఇలాంటి పొగడ్తల వల్ల ఎదుటి వాడి బలాన్ని మనం గుర్తించలేం. అదే సద్విమర్శలు మనతో మనమే పోటీ పడేలా చేస్తాయి. దీంతో ఎదగడం సులువవుతుంది. స్వతంత్ర నిర్ణయాలు తీసుకునేందుకు వివేకం లభిస్తుంది. అప్పుడు మనల్ని పొగిడేవారిని ఇష్టపడకపోవటమే కాక, మనల్ని ఇష్టపడనివారిని సైతం ప్రశంసించగలుగుతాం.
వాస్తవానికి పొగడ్త వల్ల దురభిమానం పెరిగి, వినమ్రత తగ్గే ప్రమాదం ఉంది. ప్రమాదం ఎందుకవుతుందంటే పొగడ్తల్లో మునిగి పోయి మన బలహీనతల్ని మనం గమనించడమే మర్చిపోతాం. మన ఎదుగుదలకు తోడ్పడేవారు మన విజయంలో జరిగిన చిన్న పొరపాట్లను సైతం ఎత్తి చూపి అలా చేయకుండా ఉంటే గెలుపు సంపూర్ణమయ్యేదని మనకు అర్థమయ్యేలా చెబుతారు. మనలోని లోపాలను తెలుసుకుంటేనే కదా నిజమేమిటో, భ్రమలేమిటో తెలిసి వచ్చేది. పర్వవసానంగా జ్ఞానం పెరుగుతుంది. మనం ఇంకా ఎంత ఎదగాలో తెలుస్తుంది.
సద్విమర్శలు ఇంకా చేయాల్సిన పనులను మనకు గుర్తు చేస్తాయి. జీవితంలో ఎదుగుతున్న వారిని, ఎదిగే అవకాశం ఉన్నవారిని పొగడ్తలతో ముంచెత్తరాదని పెద్దలు అంటుంటారు. ఇది అక్షర సత్యం. ఒక గొప్ప విమర్శ మనల్ని మహాత్ముల మార్గంలో నడిపిస్తుంది. అనుచిత పొగడ్త మన విజయాన్ని నియంత్రిస్తుంది. మనకు ఉన్నది ఒక్క జీవితం మాత్రమే. పొగడ్తలకు, అసూయాపరుల అసత్య ప్రశంసలకు లొంగకపోతేనే ఈ జీవితాన్ని విజయవంతంగా గడపగలుగుతాం.
సాధించినవారిని అభినందించడానికి, అనుచిత పొగడ్తలకు చాలా తేడా ఉంటుంది. అభినందన మెరుగుపరుచుకోవడానికి తోడ్పడుతుంది. ముఖస్తుతి అభివృద్ధికి అడ్డంకి అవుతుంది. కుటిలురు మూర్ఖుల్ని పొగుడుతుంటారు. మూర్ఖులు ఆత్మస్తుతి, పరనిందలో మునిగి ఉంటారు. అనుచిత పొగడ్త సాలెగూడు లాంటిది. దానికి లొంగిపోతే వెలుపలికి రావడం చాలా కష్టం. పొగడ్తలు వింటూ వినాశనానికి దారులు వేసుకుంటూ సాగితే విమర్శల్ని స్వీకరించి బాగుపడే అవకాశాలు కోల్పోతాం. వివేకవంతులు ఆత్మవిమర్శ, పరుల అభినందలతో ఎదుగుతూ నిత్యవికాసాన్ని పొందుతూ ఉంటారు. ఈ లోకంలో సద్విమర్శ చేస్తూ నిజాన్ని చెప్పడంకంటే కష్టమైన పని మరొకటి లేదు. కుటిలత్వంతో ముఖసుత్తి చేయడంకంటే సులువైంది మరొకటి లేదు అంటారు కౌటిల్యుడు. నిరంతరం పక్కనే ఉంటూ పొగిడేవారు, ఆ పొగడ్తలను వినేవారు… ఇద్దరినీ ముఖస్తుతి నాశనం చేస్తుంది.
